Voor altijd adios…

Posted on by

In de zomer als wij weer in Nederland zijn, maken Nick en Elsa veel gebruik van onze studio!

Er zijn dan ook heel veel Spanjaarden die de weekenden ‘beneden’ (zoals ze Puerto Rico en omstreken noemen omdat het in het Zuiden ligt) doorbrengen in hun appartementje om van de zon, de rust en het zwembad te genieten. Spanjaarden vinden het namelijk in de winter al snel te koud en veel appartementjes zijn dan ook verhuurd aan buitenlanders.

Er is een stel die al jaren een meisje, Saida, uit Afrika (geen idee uit welk land) naar Gran Canaria lieten komen om hier de zomer door te brengen. Zal wel via een of andere vereniging zijn geweest. Ze kwam met niets, alleen de kleding die ze aan had en ging weer naar huis met een koffer vol kleertjes en allerlei dingen die ze daar niet hebben en die ze van deze en gene kreeg, ook van Natalia.

Natalia en Saida speelden heel vaak met elkaar en zijn in deze 6 jaar dikke vriendinnen geworden. Saida spreekt een aardig woordje Spaans dus dat maakte het contact wat makkelijker. Onafscheidelijk waren ze.

Helaas kan ze het volgend jaar geen gebruik meer maken van deze ‘vakantieregeling’ omdat ze intussen 12 jaar is geworden. De meisjes hebben dus genoten van hun laatste zomer samen want het ziet er naar uit dat ze elkaar dus nooit meer zullen zien.

Natuurlijk is de wereld klein en weet je maar nooit hoe het later allemaal loopt, maar Natalia was wel erg verdrietig vanwege dit afscheid dat lijkt op een ‘adios voor altijd’.

Het is een mooi initiatief, zo’n kind opvangen, maar toch lijkt het mij heel moeilijk voor zo’n meisje. De rijkdom die hier is, is zo in contrast met hoe het in haar land is. Maar gelukkig heeft ze 6 zomers kunnen genieten en neemt ze mooie herinneringen mee die niemand haar meer af kan pakken en… we hebben de foto’s nog!

16 gedachten over “Voor altijd adios…”

  1. Nou met dat laatste moet je het dan doen. Maar de kinderen kunnen via de moderne media toch wel contact houden? En dan zijn er de vakanties. Maar ja, er wordt wel een tijdperk afgesloten en dat is best moeilijk.

    Like

    Reageer ↓

    • Het dorpje waar ze vandaan komt is heel erg arm en dit soort contacten onderhouden op de voor ons al zo normale manier is er niet bij. Ik weet ook dat ze al die tijd geen contact heeft met haar familie.,, Ze is gewoon een aantal weken helemaal buiten beeld…

      Like

      Reageer ↓

  2. dubbel hoor: aan de ene kant een aantal weken onbekommerd genieten, maar daarna weer terug naar….?
    hopelijk vindt dit meisje haar weg in het leven en zien de vriendinnetjes elkaar later nog eens terug.

    Like

    Reageer ↓

  5. Wat een mooi initiatief. Maar wel jammer dat het nu afgelopen is. Waarom maar tot 12 jaar? Vriendschappen eindigen zo abrupt. Het lijkt mij voor allebei erg moeilijk.

    Liefs Frederique

    Like

    Reageer ↓

  6. Afscheid nemen voor altijd is pijnlijk, zeker op die leeftijd. Maar ze hebben in ieder geval 6 jaar van elkaar kunnen genieten. Saida heeft mooie herinneringen en Natalia heeft geleerd dat er mensen zijn die niets hebben en dat is ook wat waard.

    Like

    Reageer ↓

  8. Hoi Trees,
    Zeker moeilijk voor Saida en Natalia dat afscheid, ze zouden kunnen schrijven ?

    Ik dat ze deze 6 jaar zal koesteren en of ze de luxe mis ? Ik denk eerder de rust want deze kinderen worden denk ik niet voor niets in zo’n project gezet .

    Maar in die 6 jaar is het nooit tot een gesprek gekomen waar ze vandaan komt en wat de aanleiding was ? Ik zou best nieuwsgierig zijn geweest het hoe en waarom …ook om de situatie van het kind beter te begrijpen.

    Hopelijk houden ze brief contact 🙂

    Like

    Reageer ↓

    • Ze komt uit een heel erg arm dorpje en mensen hebben daar niks. Ze heeft geen vader meer en haar moeder.leeft met haar gezin van giften van familie. Contact houden is te moeilijk en dat zal waarschijnlijk ook niet gebeuren.. Maar ik zal toch eens uitvinden uit welk land ze nou eigenlijk komt!

      Like

      Reageer ↓

      • Zie dat bedoel ik, deze kinderen Saida komen/kwamen dan even uit de sleur van “zorgen” even bijtanken…Ik denk dat ze zeker met veel vreugde en een traan terug kijkt op deze 6 jaar en wel mogelijk de hoop heeft gekregen om eventueel ook voor zo’n toekomst te gaan een stimulans om te leren…Ik haal bewust het positieve van dit project naar boven om ook deze kinderen te laten zien dat niks onmogelijk is .

        Ben benieuwd Trees waar ze vandaan komt …ik kan me nog herinneren dat Nederland zo’n project had met kinderen uit Tjernobyl ..misschien nog .

        Like

        Reageer ↓

  9. Ja dat lijkt mij ook erg voor zo’n meisje, ik begrijp wel dat ze een leeftijdsgrens aan moeten houden, maar toch vind ik het hard voor zo’n kind. Er zal toch nog wel enig contact mogelijk zijn tussen deze twee meiden?

    Like

    Reageer ↓

Reacties... heel graag natuurlijk!