Dodenhuisjes…

De korte vakantie naar Kreta samen met Diana was super!

Ik schreef er al eerder over, klik HIER als je het berichtje nog eens wilt lezen.

Het enige dat ons echt niet aanstond was de manier waarop de Grieken daar rijden. Hard en gevaarlijk en dat is te zien aan de ‘dodenhuisjes’ die bijna bij elk kruispunt en bocht staan.

Er is een snelweg op het eiland waar je 80 km per uur mag rijden. Als rechtgeaarde toerist deed Diana dat dan ook, hoewel ze normaal gesproken standaard altijd 10 km te hard rijdt, zoals ik vroeger ook altijd deed, hadden we geen zin in bekeuringen.

Alleen was het heel irritant dat als je keurig op de rechterbaan op de ‘snelweg’ reed er altijd andere weggebruikers je wilden passeren.

Gelukkig deden ze dat niet rechts, want als ik ergens van schrik in het verkeer is het als iemand opeens rechts voorbij komt. Ik zorg er zelf altijd voor dat dat niet kan gebeuren en zal het zelf ook nooit doen, maar Nico heeft er nogal eens een handje van iemand rechts te passeren die lang op de 2e baan blijft rijden en dat vind ik ook al doodeng.

Maar ze passeerden wel links… ze reden dan gewoon over de dubbele streep en natuurlijk gebeurde dat ook vanaf de tegenovergestelde richting. Levensgevaarlijk. En als het nou nog rechte wegen waren, dan kon je ze zien aankomen en kon je ook zien wie of wat er op de vluchtstrook staat, maar het waren natuurlijk in de bergen ook nog eens erg bochtige wegen. Ook werd er dan soms flink getoeterd en met de handen gewuifd dat Diana naar rechts moest gaan waar een vluchtstrook was.

Die vluchtstrook had ze al snel omgedoopt tot ‘dodenstrook’ want het was ook nog eens levensgevaarlijk om daar te gaan rijden om mensen te laten inhalen. De strook was breed, soms heel breed, maar soms ook heel, heel smal. En er stonden ook regelmatig auto’s gewoon geparkeerd. Waar de bestuurders dan waren gebleven? We hadden geen idee.

Ook stonden er veel fruitstalletjes langs de kant van de weg. Ze maakten er wel melding van dat ze er stonden door middel van een zak fruit die ze aan een boom bonden zo’n 50 meter eerder of zo en je had dan wel de tijd je richtingaanwijzer aan te zetten en naar rechts te gaan maar dan nog… Het stalletje op de foto heeft toevallig een redelijk goede plek uitgezocht, er is gewoon ruimte om je auto goed aan de kant te zetten, maar dat was echt niet overal.

We verbaasden ons er dus helemaal niet over dat er blijkbaar heel veel ongelukken gebeuren wat weer te merken was aan de ‘dodenhuisjes’ zoals wij ze noemden. Een herdenkingsmonumentje voor iemand die door een ongeluk is omgekomen. Soms stond er een foto in, soms een heel klein urntje en soms een flesje water. We werden er zelfs behoorlijk depri van. Er zullen waarschijnlijk heel veel mensen zijn die dierbaren zijn verloren door hun eigen of een ander’s rijgedrag in het verkeer, maar ook toeristen…

Deze slideshow vereist JavaScript.